Ογκολογία

Περισσότερα από 400.000 νέα περιστατικά καρκίνου του νεφρού διαγιγνώσκονται παγκοσμίως σε ετήσια βάση, με το 90% από αυτά να αφορούν το νεφροκυτταρικό καρκίνωμα (RCC). Κατά τη διάγνωση, έως και το 30% των ασθενών προσέρχονται με προχωρημένο ή μεταστατικό RCC. Εάν ανιχνευθεί στα πρώιμα στάδια, το ποσοστό πενταετούς επιβίωσης είναι υψηλό, αλλά για τα άτομα που ζουν με προχωρημένο ή τελικού σταδίου μεταστατικό RCC, το ποσοστό επιβίωσης είναι πολύ χαμηλότερο, γύρω στο 12%, χωρίς ταυτοποιημένη ίαση για αυτή τη νόσο.

Αποτελεί τον πιο συχνό τύπο καρκίνου στον κόσμο και τον συχνότερα εμφανιζόμενο τύπο καρκίνου στις γυναίκες· το 65% έως το 75% όλων των τύπων καρκίνου του μαστού είναι ο καρκίνος με θετικούς ορμονικούς υποδοχείς.

Το επιθηλιοειδές σάρκωμα είναι μια σπάνια μορφή καρκίνου που ονομάζεται σάρκωμα μαλακών μορίων. Ξεκινά ως συσσώρευση κυττάρων στα μαλακά μόρια και μπορεί να αναπτυχθεί οπουδήποτε στον οργανισμό. Συχνά αναπτύσσεται κάτω από το δέρμα στα δάκτυλα, τα χέρια, τα αντιβράχια, τα γόνατα ή τα άκρα πόδια. Μπορεί να προκαλέσει τον σχηματισμό ενός ή περισσότερων μικρών, σκληρών μορφωμάτων ή επαρμάτων κάτω από το δέρμα και μπορεί συχνά να εκληφθεί λανθασμένα για άλλες παθήσεις, αλλά πολλαπλά μορφώματα μπορεί να αναπτυχθούν έως ότου ένα άτομο αναζητήσει ιατρική βοήθεια. Το επιθηλιοειδές σάρκωμα συχνά προσβάλλει εφήβους και νεαρούς ενήλικες, αλλά μπορεί επίσης να προσβάλλει και άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Τα σαρκώματα μαλακών μορίων ευθύνονται για το 1% περίπου όλων των καρκίνων σε ενήλικες, ενώ το επιθηλιοειδές σάρκωμα ευθύνεται για περίπου το 1% όλων των σαρκωμάτων μαλακών μορίων σε ετήσια βάση στις ΗΠΑ.

Το οζώδες λέμφωμα είναι ένας τύπος μη-Hodgkin λεμφώματος (NHL), δηλαδή μια μορφή καρκίνου του λεμφικού συστήματος. Αναπτύσσεται όταν ο οργανισμός παράγει παθολογικά Β λεμφοκύτταρα. Τα λεμφοκύτταρα αυτά είναι ένας τύπος λευκών αιμοσφαιρίων που φυσιολογικά βοηθούν στην καταπολέμηση των λοιμώξεων. Όταν ένας ασθενής παρουσιάζει λέμφωμα, τα παθολογικά λεμφοκύτταρα συσσωρεύονται στους λεμφαδένες ή σε άλλα όργανα του σώματος. Περίπου 15.000 – 20.000 ασθενείς στις ΗΠΑ διαγιγνώσκονται ετησίως με οζώδες λέμφωμα. Οι περισσότερες διαγνώσεις εμφανίζονται σε προχωρημένα στάδια.

Το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα ονομάζεται επίσης ηπάτωμα ή HCC. Είναι ο πιο συχνός τύπος πρωτοπαθούς καρκίνου του ήπατος. Αυτός ο τύπος καρκίνου του ήπατος αναπτύσσεται από τα κύρια κύτταρα του ήπατος που ονομάζονται ηπατοκύτταρα. Εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα με κίρρωση, όπου υπάρχει ουλοποίηση του ήπατος λόγω προηγούμενων βλαβών, όπως π.χ. από τον ιό της ηπατίτιδας Β ή C ή λόγω μακροχρόνιας κατανάλωσης αλκοόλ. Περισσότερα από 900.000 νέα περιστατικά καρκίνου του ήπατος, το 90% των οποίων είναι HCC, διαγιγνώσκονται παγκοσμίως σε ετήσια βάση. Το HCC αναμένεται ότι θα προκαλεί 1 εκατομμύριο θανάτους ετησίως έως το 2030.

Οι νευροενδοκρινείς όγκοι, ή NET, είναι μια ομάδα σπάνιων όγκων που αναπτύσσονται στα κύτταρα του νευροενδοκρινικού συστήματος, σε ολόκληρο τον οργανισμό. Οι NET εμφανίζονται τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες, εν γένει σε ηλικίες μεταξύ 50 έως 60 ετών, αν και μπορούν να προσβάλλουν οποιοδήποτε άτομο σε οποιαδήποτε ηλικία. Οι τρεις περιοχές του σώματος στις οποίες ανιχνεύονται κατά κύριο λόγο οι NET είναι η γαστρεντερική οδός, το πάγκρεας και οι πνεύμονες. Μόνο στις Η.Π.Α, υπάρχουν 171.000 άτομα που ζουν με NET. Ο αριθμός των νεοδιαγνωσθέντων ατόμων με NET συνολικά πιστεύεται ότι εξακολουθεί συνεχώς να αυξάνεται. Αυτό οφείλεται κυρίως στην αυξανόμενη ενημερότητα για την πάθηση και τις διαγνωστικές εξετάσεις. Ο μέσος ασθενής με NET αναμένει έως και 7 έτη για τη λήψη διάγνωσης.

Οι νευροενδοκρινείς όγκοι αναφέρονται κάποιες φορές ως καρκινοειδείς όγκοι, ιδιαίτερα όταν προσβάλλουν το λεπτό έντερο, το παχύ έντερο ή τη σκωληκοειδή απόφυση. Το καρκινοειδές σύνδρομο είναι η συλλογή συμπτωμάτων που μπορεί να εμφανίσουν κάποια άτομα που ζουν με νευροενδοκρινή όγκο και είναι πιο συχνή όταν ο όγκος έχει εξαπλωθεί στο ήπαρ, καθώς οι ορμόνες, όπως π.χ. η σεροτονίνη, απελευθερώνονται στην κυκλοφορία του αίματος. Αν και το καρκινοειδές σύνδρομο μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα που ζουν με νευροενδοκρινείς όγκους στους πνεύμονες και το πάγκρεας, κάτι τέτοιο είναι συνήθως σπάνιο.

Ο καρκίνος του παγκρέατος είναι μια επιθετική, συστηματική νόσος με αυξανόμενη συχνότητα και προβλέπεται να καταστεί η δεύτερη συχνότερη αιτία θανάτου, σχετιζόμενου με τον καρκίνο, έως το 2030. Ο καρκίνος του παγκρέατος μπορεί να διαγνωστεί δύσκολα, εξαιτίας της έλλειψης επικυρωμένων, ειδικών διαγνωστικών εξετάσεων που μπορούν να βρουν με ευκολία και αξιοπιστία τον καρκίνο του παγκρέατος πρώιμου σταδίου σε άτομα που δεν παρουσιάζουν συμπτώματα. Τα άτομα που ζουν με τον καρκίνο του παγκρέατος συχνά δεν έχουν συμπτώματα στα πρώιμα στάδια της νόσου, γεγονός που σημαίνει ότι συχνά ο καρκίνος δεν ανιχνεύεται παρά μόνο σε μεταγενέστερα στάδια της νόσου, όταν ο καρκίνος δεν μπορεί πλέον να αφαιρεθεί χειρουργικά ή/και έχει εξαπλωθεί από το πάγκρεας σε άλλα μέρη του σώματος. Αυτή είναι η τρίτη κύρια αιτία θανάτου σχετιζόμενου με καρκίνο, στις Η.Π.Α.

Ο καρκίνος του προστάτη συνήθως αναπτύσσεται με αργό ρυθμό, οπότε μπορεί να μην εμφανιστεί κάποιο σύμπτωμα για πολλά έτη. Περισσότερα από 1,4 εκατομμύρια περιστατικά καρκίνου του προστάτη διαγνώστηκαν παγκοσμίως το 2020, καθιστώντας τον, τον τέταρτο πιο συχνά εμφανιζόμενο καρκίνο παγκοσμίως και τον δεύτερο για τον ανδρικό πληθυσμό.

Το 2020, περισσότερα από 580.000 νέα περιστατικά καρκίνου του θυρεοειδούς διαγνώστηκαν παγκοσμίως. Ο καρκίνος του θυρεοειδούς είναι ο ένατος πιο συχνά εμφανιζόμενος καρκίνος παγκοσμίως και η επίπτωσή του είναι τρεις φορές υψηλότερη στις γυναίκες από ό,τι στους άνδρες. Ενώ οι κακοήθεις όγκοι του θυρεοειδούς περιλαμβάνουν τον διαφοροποιημένο, τον μυελοειδή και τον αναπλαστικό τύπο, ο διαφοροποιημένος καρκίνος του θυρεοειδούς (DTC) αποτελεί περίπου το 90% έως 95% των περιστατικών. Ο DTC αντιμετωπίζεται κατά κύριο λόγο με χειρουργική επέμβαση, ακολουθούμενη από κατάλυση του υπολειμματικού θυρεοειδικού ιστού με ραδιενεργό ιώδιο (RAI), αλλά περίπου 5% έως 15% των περιστατικών είναι ανθεκτικά στη θεραπεία RAI. Τα άτομα που ζουν με ανθεκτικό στη RAI DTC έχουν μέσο εκτιμώμενο ποσοστό επιβίωσης τριών έως πέντε ετών.